تهیه مشتق نشاندار شده از پپتید نروتنسین و ارزیابی بیولوژیک آن جهت تصویر برداری تومور

سابقه و هدف: پپتیدها را می توان به عنوان عوامل ایده ال تشخیصی و درمانی در نظر گرفت و به عبارتی دیگر آن ها را گلوله های جادوئی نامید. بافت های توموری به علت بیان رسپتورهای مختلف پپتیدی به خوبی می توانند توسط پپتیدهای نشان دار مشخص شوند. از جمله پپتید های مورد استفاده می توان از نروتنسین نام برد که یک پپتید 13 اسید آمینه ای و از پپتیدهای مغزی – روده ای بوده که اولین بار از هیپوتالاموس گاو و سپس از بافت روده گاو جدا شده است. در این مقاله امکان استفاده از مشتق نروتنسین neurotensin نشان دار به عنوان یک رادیوپپتید جدید که رسپتورهایش خصوصا نوع یک آن در تومورهای اگزوکرین پانکراس بیان می شود مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: مشتقی از نروتنسین که می تواند خاصیت اتصال به رسپتور را دارا باشد به روش فاز جامد سنتز شد. عامل شلاته کننده تترامین به انتهای آمینی پپتید متصل گردید و نشان دار سازی با استفاده از رادیوایزوتوپ تکنسیوم انجام شد. بازده نشان دارسازی، پایداری در سرم انسانی، میزان اتصال به رسپتور سطح سلول و ورود به رده سلول توموری ht-29 و توزیع بیولوژیکی در موش سوری سالم بررسی گردید. یافته ها: پپتید با خلوص بالا و بازده 40% تهیه گردید. نشان دارسازی به خوبی انجام شده و پپتید نشان دار شده با خلوص بالای 90% به دست آمد. پپتید نشان دار دارای خاصیت اتصال اختصاصی به رسپتور خود در سطح سلول بود و بعد از 4 ساعت 22% فعالیت به طور اختصاصی وارد سلول شد. پایداری بالا در سرم انسانی همراه با کلیرانس سریع خونی و دفع کبدی و کلیوی برای پپتید نشان دار دیده شد. نتیجه گیری: با توجه نتایج به دست آمده که نشان دهنده ترکیبی با خاصیت اتصال به رسپتور و توزیع بیولوژیکی مناسب است می توان آن را به عنوان رادیوداروی تصویربرداری از تومورهای با منشاء اگزوکرین پانکراس مورد توجه قرار داد.